Rozbite lustro

Bardzo skomplikowana, wymagająca 100% uwagi czytelnika, wielowymiarowa, szkatułkowa opowieść, która całkowicie mnie pochłonęła.
Sama książka jest genialna. Do tego wspaniałe, będące arcydziełem samo w sobie, posłowie. Wiele osób posłowia nie czyta. W tym przypadku jednak warto. Jest ono wspaniale napisane, a przy tym daje obraz katalońskiej pisarki, jej twórczości, jak powstawała książka, jak Rodoreda to wszystko sobie planowała, robiła i tego, o co w tym wszystkim chodzi. Posłowie jest cennym uzupełnieniem Rozbitego lustra.
Trudno jednoznacznie napisać, o czym jest Rozbite lustro. Bez wątpienia to poruszająca, chwytająca za serce saga, na równi miasta, jak i związanych z nim ludzi. Krótko ujmując, to opowieść o kilku pokoleniach mieszkańców Barcelony.
Dłużej pisząc, to szkatułkowe arcydzieło, które niczym błyszczący klejnot krok po kroku zabiera nas do swojego świata.
Wszystko zaczyna się, gdy młodziutka Teresa, córka barcelońskiej handlarki rybami, zakochuje się w biednym, jak ona latarniku. Oczywiście to skomplikowane, skazane na niepowodzenie uczucie. Jednak to nie koniec, a dopiero początek. Owocem tej miłości jest dziecko, Jesus, które od początku ma pod górę. Teresa zostaje wydana za mąż za bogacza, wbrew swojej woli.... Więcej wam nie zdradzę. Zachęcam was za to do lektury tej wspaniałej opowieści. Akcja toczy się we wspaniałym, bardzo ciekawym otoczeniu w kilku dekadach XIX i XX wieku.
O tej książce mówi się, że to katalońskie Downton Abbey. Na ile jest to słuszne? Sami się o tym przekonajcie. Warto. Książka porusza, zachwyca, zmusza do czytania kolejnych stron, uruchamia pokłady wyobraźni i zadziwia, tak zadziwia. Autorka uruchomiła ogromne pokłady wyobraźni, niewyobrażalną wprost ilość talentu i stworzyła książkę niby typową, bo to saga, a jednak unikalną i niełatwą. Warto jednak dać jej szansę. To wspaniałą opowieść, pięknie napisana, zmuszająca do kilku przemyśleń i zmierzająca do jednoznacznego upadku. Polecam.

Bardzo skomplikowana, wymagająca 100% uwagi czytelnika, wielowymiarowa, szkatułkowa opowieść, która całkowicie mnie pochłonęła.
Sama książka jest genialna. Do tego wspaniałe, będące arcydziełem samo w sobie, posłowie. Wiele osób posłowia nie czyta. W tym przypadku jednak warto. Jest ono wspaniale napisane, a przy tym daje obraz katalońskiej pisarki, jej twórczości, jak...

Teresa Goday pochodzi z biednej rodziny handlarzy ryb. Pomimo swego pochodzenia, dziewczyna wychodzi za mąż za bogatego, szanowanego w mieście i dużo starszego od niej mężczyznę. Szybko jednak owdowieje, a przypadek sprawi, że na jej drodze stanie Salvador Valldaura, równie bogaty dyplomata, który po nieszczęśliwej miłości szuka pocieszenia i stabilizacji. Już jako małżonkowie zamieszkają w malowniczo położonej willi na obrzeżach Barcelony. I to właśnie tu zaczyna się historia kilku pokoleń bogatych mieszczan ale także ich pracowników i służby przedstawiona na kanwie dziejów Hiszpanii z przełomu XIX i XX wieku sięgającej nadejście dyktatury Franco i hiszpańskiej wojny domowej. Rodzinna historia pełna miłości, namiętności, zdrad i tajemnic, ale także wielkich altruistycznych gestów jak i aktów podłych i samolubnych. To także opowieść o wielkich nadziejach i straconych szansach, a wszystko przedstawione z punktu widzenia mieszkańców Katalonii, pochodzących z różnych warstw społecznych.
Niezwykła opowieść, którą czyta się jak rodzinną kronikę, oszczędna w dialogi, ale pełna emocji, bardzo realistyczna i prawdziwa, ze świetnie wykreowanym bohaterami.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=957689812820471&set=a.530574228865367

Teresa Goday pochodzi z biednej rodziny handlarzy ryb. Pomimo swego pochodzenia, dziewczyna wychodzi za mąż za bogatego, szanowanego w mieście i dużo starszego od niej mężczyznę. Szybko jednak owdowieje, a przypadek sprawi, że na jej drodze stanie Salvador Valldaura, równie bogaty dyplomata, który po nieszczęśliwej miłości szuka pocieszenia i stabilizacji. Już jako...

Piękna okładka, piękny język, piękna literatura i piękna historia.
Jestem zauroczona powieścią „Rozbite lustro”, saga rodzinna trzech pokoleń, które rozpoczyna Teresa Goday, z młodej, biednej dziewczyny zajmującej się sprzedażą ryb do arystokratki mieszkającej w pięknej posiadłości ze swoją służbą. Historie kobiet i mężczyzn. Bogatych i biednych. Rodziców i dzieci. Miłości, zdrady, romanse, krzywdy. Naprawdę wspaniała literacka uczta, której nie wiedziałam, że tak potrzebuję.
Barcelona w czasach pokoju i wojny domowej porwała mnie bardzo, naprawdę nie mogłam się oderwać, a po skończeniu czułam niedosyt. Jestem ogromną fanką sag rodzinnych, lubię widzieć jak pojedyncze decyzje wpływają na życie danej osoby i ich bliskich, jak w każdej historii przeplata się to najważniejsze uczucie – bycia chcianym i kochanym.
A bohaterowie podejmujący decyzje? Merce Rodoreda wyśmienicie ich wykreowała, są złożeni i bardzo szczegółowi, wszyscy tak od siebie różni, choć tak wiele ich łączy.
Treść i zdarzenia są trudne i bolesne, jednak jak wspomniałam na samym początku, są także bardzo piękne i skłaniające do refleksji.
Bardzo polecam! Chciałabym więcej.

Piękna okładka, piękny język, piękna literatura i piękna historia.
Jestem zauroczona powieścią „Rozbite lustro”, saga rodzinna trzech pokoleń, które rozpoczyna Teresa Goday, z młodej, biednej dziewczyny zajmującej się sprzedażą ryb do arystokratki mieszkającej w pięknej posiadłości ze swoją służbą. Historie kobiet i mężczyzn. Bogatych i biednych. Rodziców i dzieci. Miłości,...

Proza opuszczona przez autorkę. Niekochana, wyrywana ze szponów codzienności. Symboliczna, nienachalna, lekko somnambuliczna niczym „Sto lat samotności” Márqueza. Z bohaterami jako żywymi elementami literackiej scenografii, choć żadna z postaci nie wzbudziła mojej sympatii. Antypatii zresztą też nie.

„Rozbite lustro” Mercè Rodoredy to nietypowa saga rodzinna, opowiadająca o małżeństwach z rozsądku, niebezpiecznych namiętnościach, zazdrości i szaleństwie. Pokazująca perspektywę klasową w obliczu meandrów historii Hiszpanii XIX i XX wieku. To nie jest opowieść jednego bohatera, ani jednego horyzontu myślowego, raczej mamy tutaj do czynienia z twórczą wariacją, nieokiełznaną ramami, również tymi formalnymi. Rodoreda nie stosuje oddzielnej dialogizacji. Skupia się na szczegółach otaczającej rzeczywistości, przedmiotach, rzeczach materialnych, wystroju domu, ubraniach, roślinach w ogrodzie. Uwypukla i hiperbolizuje, nurzając się jedynie w tym, co uchwytne dla oka. Wydarzenia płyną wraz z osią czasu, ale nie w nich rozsmakowuje się autorka.

Rodoreda tworzy pejzaż niezwykły, zmierzający w jedną możliwą stronę – upadku. A wszystko to w odbiciu rozbitego lustra.

Proza opuszczona przez autorkę. Niekochana, wyrywana ze szponów codzienności. Symboliczna, nienachalna, lekko somnambuliczna niczym „Sto lat samotności” Márqueza. Z bohaterami jako żywymi elementami literackiej scenografii, choć żadna z postaci nie wzbudziła mojej sympatii. Antypatii zresztą też nie.

„Rozbite lustro” Mercè Rodoredy to nietypowa saga rodzinna, opowiadająca...

Saga rodzinna osadzona w Hiszpanii XIX i XX wieku. Nieszablonowa, emocjonująca, piękna i ciekawa.
Myślę, że zachwyci nie tylko fanów gatunku.
Dla mnie największym plusem są tutaj bohaterowie-ich kreacje, sposób spojrzenia na sytuacje, wyrachowanie i jego brak. To historia o ludziach, dla ludzi. Opowiadająca o wszystkim, co może nami zawładnąć, sięgająca daleko wstecz latami, a nadal tak bardzo aktualna.

Saga rodzinna osadzona w Hiszpanii XIX i XX wieku. Nieszablonowa, emocjonująca, piękna i ciekawa.
Myślę, że zachwyci nie tylko fanów gatunku.
Dla mnie największym plusem są tutaj bohaterowie-ich kreacje, sposób spojrzenia na sytuacje, wyrachowanie i jego brak. To historia o ludziach, dla ludzi. Opowiadająca o wszystkim, co może nami zawładnąć, sięgająca daleko wstecz...

Kiedy Salvador Valldaura spotyka Teresę Goday, uwodzą go jej aksamitne oczy i zaraźliwy śmiech. Valldaura bogaty i starszy dyplomata, Teresa biedna córka handlarza rybami, pobierają się i wprowadzają się do willi na obrzeżach Barcelony. W tym domu dzieje się proza życia, ich rodzina się jednoczy i rozpada. Przewijają się losy kolejnych matek, ojców, synów i córek, również tych z nieślubnego łoża. Zdarzają się tragedie, zakazane miłości, zdrady i dowody bezinteresownego oddania, czyny pełne altruizmu i samolubstwa.

Literatura piękna, na zawsze będzie miała specjalne miejsce w moim sercu. Uwielbiam czytać sagi rodzinne, powieści skupione na danym rodzie. Ta pozycja jest nazywana Katalońskim Downton Abbey. Książka zachwyca nas ogromem pięknych opisów natury, co uwielbiam w tym gatunku literackim. Uwielbiam zanurzać się w tych opisach, które czule dotykają mojej wyobraźni. Autorka wprowadza nas w życie rodu Valldaura, możemy obserwować ich życie, to jak z biegiem lat zmieniały się zachowania oraz wybory. Historię tej rodziny, wraz z biegiem książki, śledzimy z różnych perspektyw, nie tylko poprzez członków rodu, ale również pracującą w domu służbę. Bohaterowie zostali bardzo szczegółowo wykreowani, to bardzo złożone postacie. Każdy charakteryzuje się innymi cechami oraz wywiera duży wpływ na całą historię. To ogromnie złożona historia opowiadająca o wielkich miłościach, zdradach, sekretach i rodzinnych dramatach. Styl pisani autorki jest wyśmienity, ogromnie mi się podobał.

„Rozbite lustro” to wyśmienita pozycja, która wzbudza ogrom emocji. Bardzo się cieszę, że miałam przyjemność sięgnięcia po tę pozycję. Jestem pewna, że sięgnę po inne pozycje autorki, gdyż ogromnie styl autorki przypadł mi do gustu. Jeśli gustujecie w literaturze pięknej i szukacie wiosennych lektur, ogromnie wam polecam.

Kiedy Salvador Valldaura spotyka Teresę Goday, uwodzą go jej aksamitne oczy i zaraźliwy śmiech. Valldaura bogaty i starszy dyplomata, Teresa biedna córka handlarza rybami, pobierają się i wprowadzają się do willi na obrzeżach Barcelony. W tym domu dzieje się proza życia, ich rodzina się jednoczy i rozpada. Przewijają się losy kolejnych matek, ojców, synów i córek, również...

Historia trzech pokoleń zamożnych mieszczan oraz ich służących zamieszkujących piękną willę na obrzeżach Barcelony. Opowieść rozpoczyna się w latach siedemdziesiątych XIX wieku, kiedy to pewien bogaty dyplomata żeni się z piękną Teresą, córką handlarki ryb. Owocem tego związku jest córka Sofia, silna i twarda kobieta, której nie załamują nawet tragiczne losy jej dzieci.

Piękna okładka przyciąga wzrok i zachęca do sięgnięcia po książkę, której poetycki i symboliczny styl narracji zasługuje na uwagę. Autorka uczyniła głównymi bohaterkami kobiety i to ich spojrzenie na toczące się wokół nich życie dodaje lekturze kolorytu.

Odnoszę wrażenie, że my czytelnicy zaledwie ocieramy się o historię rodziny Valldaura a mogłaby ona stać się naprawdę interesującą opowieścią, gdyby tylko pisarka zechciała rozbudować fabułę i stworzyć coś na kształt sagi rodzinnej.
"Rozbite lustro" jest odbiciem tragedii, miłości, namiętności, zdrady, kłamstwa i tajemnic kobiet, mężczyzn i dzieci, także tych z nieprawego łoża, których życie zdeterminowała katalońskim rzeczywistość.

🔥 Ocena 1-10: 7
⭐️ Za książkę dziękuję Wydawnictwu Marginesy

Historia trzech pokoleń zamożnych mieszczan oraz ich służących zamieszkujących piękną willę na obrzeżach Barcelony. Opowieść rozpoczyna się w latach siedemdziesiątych XIX wieku, kiedy to pewien bogaty dyplomata żeni się z piękną Teresą, córką handlarki ryb. Owocem tego związku jest córka Sofia, silna i twarda kobieta, której nie załamują nawet tragiczne losy jej...

Książka określona jako “katalońskie Downton Abbey” to “Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Książka powstała na początku lat 70., tak więc polscy czytelnicy na wydanie w rodzimym języku musieli czekać ponad 50 lat, a dziś cieszyć się nim możemy dzięki Wydawnictwu Marginesy oraz genialnej pracy tłumaczki, Anny Sawickiej, która tłumaczyła z języka katalońskiego.

Odniesienie do Downton Abbey jest tu oczywiście nieprzypadkowe. Kto zna ten wspaniały serial, ten bez problemu dostrzeże podobieństwa między obiema historiami. “Rozbite lustro” opowiada historię kilku pokoleń, a rozpoczyna się pod koniec XIX wieku. Oś powieści stanowi osoba Teresy Goday, której losy śledzimy od jej młodości. Teresa wychodzi bogato za mąż, wkrótce zostaje zamożną wdową i ponownie bierze ślub, wzmacniając tym samym swoją pozycję wśród elit Barcelony. Młode małżeństwo kupuje przepiękną willę, otoczoną kolorowymi kwiatami i osłoniętą drzewem wawrzynu. W tym pięknych okolicznościach będziemy śledzili losy kolejnych pokoleń domowników i służby.

Książka napisana jest w formie sfabularyzowanej kroniki rodzinnej. Zawiera dość krótkie rozdziały sporządzone w opisowy, nienacechowany sposób, bez dialogizowania wydarzeń. Piękny język, którym napisana jest książka, znakomicie oddaje niesamowity klimat, bądź co bądź, dość egzotycznej dla nas Katalonii, zwłaszcza że niewiele jest książek, których akcja dzieje się w tym regionie w XIX wieku. Dla Kamila była to idealna lektura, bo tego typu powieści są czymś, w czym zdecydowanie się zaczytuje. Skomplikowane koneksje rodzinne i nie tylko mogą spowodować pewne problemy z odbiorem, ale jeśli ktoś jest fanem nie tylko Downton Abbey, lecz także na przykład “Stu lat samotności” Marqueza, to ta książka z pewnością wpisze się w jego gusta, zwłaszcza że również i tutaj mamy elementy realizmu magicznego.

Na końcu książki znajduje się dość obszerne posłowie autorki, która opowiada w nim proces pisania powieści: jakie towarzyszyły jej przy tym emocje i skąd wziął się pomysł, a także odnosi się do innych swoich tekstów.

Książka określona jako “katalońskie Downton Abbey” to “Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Książka powstała na początku lat 70., tak więc polscy czytelnicy na wydanie w rodzimym języku musieli czekać ponad 50 lat, a dziś cieszyć się nim możemy dzięki Wydawnictwu Marginesy oraz genialnej pracy tłumaczki, Anny Sawickiej, która tłumaczyła z języka katalońskiego.

Odniesienie do...

Jestem ogromną fanką sag rodzinnych i powieści skupiających się wokół danego rodu, więc z wielkimi oczekiwaniami sięgnęłam po opowieści Mercè Rodoreda, mając nadzieję, że zapowiedź z okładki okaże się jedynie namiastką tego co czeka na mnie wewnątrz.

Ależ to była dobra historia! Liczyłam na opowieść z przytupem, ale nie spodziewałam się że już od pierwszych stron wciągnie mnie wir wydarzeń. Miałam wrażenie, że fabuła była napisana idealnie pode mnie, dyktując własne warunki i porywając mnie w świat namiętności, ludzkich oczekiwań a także lat, podczas których dochodziło do różnorodnych zmian zachowań i wyborów bohaterów. Wspaniale się na to patrzyło i nie tylko za sprawą samej treści, ale przede wszystkim stylu autorki, umiejętności przelania na papier skrajnych emocji a także kreacji bohaterów, niezwykle złożonych i pozwalających rozłożyć na czynniki pierwsze ich zachowania, marzenia oraz oczekiwania wobec świata. Koncentrowaliśmy się wokół świata zwykłych ludzi z którymi potrafiliśmy się utożsamić a jednocześnie nie zabrakło licznych motywów, wątków pobocznych czy idealnie wypracowanego tła wydarzeń zamykającego wszystko w spójną całość.

Przenosimy się do lat 70. XIX wieku i obserwujemy wielopokoleniową historię sięgającą nadejścia dyktatury Franco oraz hiszpańskiej wojny domowej. Wszystko zaczyna się od Salvadora i Teresy, którzy powiązani nicią zrozumienia zaczynają budować wspólną przyszłość. On bogaty dyplomata, ona biedna córka handlarza a jednak decydują się na wspólne życie i przeprowadzają do dużej willi, by na obrzeżach Barcelony rozpocząć własną historię. I tak rozpoczyna się opowieść wzlotów i upadków, wielkich nadziei oraz straconych szans, historia podczas której wszystko może się wydarzyć, ponieważ króluje tutaj prawdziwe życie.

Trudno wyrazić mi mój zachwyt nad tym co przeczytałam, ponieważ wciąż pozostaję w objęciach tej opowieści. Wspaniały język, umiejętność przekazu oraz poprowadzenia sylwetek bohaterów przełożyły się na opowieść, która nieustannie rozgrywa się w mojej wyobraźni. Polubiłam się z bohaterami, z przyjemnością przewracałam kolejne strony, by dowiedzieć się na ich temat jak najwięcej a dodatkowe zachwyty wzbudziło postrzeganie świata na dwóch płaszczyznach, ponieważ śledzimy nie tylko losy bogatego rodu, ale także ich służby, która żyła na krańcach a miała jednak zdecydowanie więcej do powiedzenia. Autorka zaskakuje inteligencją z którą prowadzi swoją fabułę a także doprecyzowaniem szczegółów uwiarygadniających całą akcję. Znalazłam w tej książce wszystko co niezbędne, by wpłynąć na serce i umysł czytającego. Wielkie miłości, rodzinne dramaty, kwestie polityczne, społeczne a także moralne, kłamstwa, niedomówienia, sekrety, wielkie pieniądze i szybką ich stratę napędzać będzie lawina skrajnych emocji.

"Rozbite lustro" to powieść która imponuje rozmachem oraz wykonaniem. W pełni wykorzystuje swój potencjał, zaskakuje sylwetką bohaterów, poprowadzoną akcją a także skrajnymi emocjami, które nieustannie nam towarzyszą. Książka napisana z pomysłem i pokazująca inteligencję autorki, pełna zachwytu, ukrytych znaczeń a także umożliwiająca czytanie między wierszami. Jedyna w swoim rodzaju i tak pięknie przedstawiająca sagę rodzinną, że wymyka się wszelkim schematom a tym samym pozostaje książką, która zachwyca za serce. To lektura, która wciąż nie chce wyjść mi z głowy i rozgrywa w mojej wyobraźni różnorodne spektakle. Zdecydowanie warta polecenia.

Jestem ogromną fanką sag rodzinnych i powieści skupiających się wokół danego rodu, więc z wielkimi oczekiwaniami sięgnęłam po opowieści Mercè Rodoreda, mając nadzieję, że zapowiedź z okładki okaże się jedynie namiastką tego co czeka na mnie wewnątrz.

Ależ to była dobra historia! Liczyłam na opowieść z przytupem, ale nie spodziewałam się że już od pierwszych stron wciągnie...

„… Nie zapalając światła, weszła do biblioteki. W dzieciństwie lubiła wspinać się na drabinkę służącą do sięgania po książki z wyższych półek…”

Uwielbiam zapach nowych książek i to, że Wydawnictwo wkłada tyle serca w wygląd powieści. Ta jest przepiękna i przemawia do odbiorcy nie tylko okładką, ale i tematyką.

Wiele osób wierzy w to, że rozbite lustro przynosi nieszczęście. Wtedy może wydarzyć się w naszym życiu ogrom nieprzewidywalnych sytuacji. Odbiorca tym razem zrozumie, jak wielką wagę ma prawdziwe uczucie, odrobina prawdy i to, jak pokolenia kształtują rodzinę. To dzięki naszym przodkom wiemy, kim naprawdę jesteśmy. Czy jednak ukrywane przez bohaterów tajemnice ujrzą światło dzienne?

Przed Wami porywająca powieść należąca do klasyki współczesnej literatury katalońskiej autorstwa jednej z najbardziej cenionych pisarek hiszpańskich. Autorką publikacji jest Mercè Rodoreda (1908-1983),której dorobek artystyczny jest godny podziwu. Głównymi bohaterkami powieści są kobiety, a styl narracji jest poetycki, symboliczny i naprawdę oryginalny. W Polsce ukazała się jej słynna powieść pt. „Diamentowy plac”.

Trzy pokolenia arystokracji i kilka pokoleń służby – to historia zaczynająca się w latach siedemdziesiątych XIX wieku i sięgająca nadejścia dyktatury Franco i hiszpańskiej wojny domowej.

Kiedy Salvador Valldaura spotyka Teresę Goday, uwodzą go jej aksamitne oczy i zaraźliwy śmiech. Valldaura, bogaty i niemłody już dyplomata, i Teresa, biedna córka handlarza rybami, pobierają się i przeprowadzają do dużej willi na obrzeżach Barcelony. Teresa pięknie się śmieje.

W tym domu ich rodzina rozkwita i rozpada się: w kalejdoskopie zmieniających się perspektyw przewijają się losy kolejnych mężów, żon, córek i synów, także tych z nieślubnego łoża. Potocznie możemy powiedzieć, że ściany mają uszy. Przydarzają się tragedie i wielkie zakazane miłości, zdrady i dowody bezinteresownego oddania, czyny pełne altruizm i samolubstwa.

Teresa dostała od męża piękny prezent – brylantową broszkę. Ta wyglądała imponująco. Wszyscy wiedzieli, że jej mąż jest bardzo bogaty, ale „stary”. On sam zdawał sobie z tego sprawę, że żadna dziewczyna go nie pokocha i może dlatego zaproponował małżeństwo Teresie. Ona miała 11 – miesięcznego syna (ojcem dziecka był żonaty mężczyzna). Umieściła dziecko u ciotki, a sama wyszła za Nicolau. Ojciec syna, ze swoją żoną nie mieli dzieci, byli biedni. Nie ukrywajmy, że Teresa na swój sposób jest przebiegła. Kiedy odsprzedaje jubilerowi cenną broszkę otrzymuje 2/3 ceny, którą zapłacił mąż. Pieniądze przekazuje ciotce i ojcu dziecka. Mają ułatwić życie jej synowi.

Salvadorowi zaczyna podobać się skrzypaczka. Umówił się z nią, a codziennie miano jej dostarczać bukiecik fiołków do domu. Później kobieta popełnia samobójstwo. Mężczyzna nie może pogodzić się z jej śmiercią. Teresa zaś ma duże wymagania i jest rozrzutna. W pewnym momencie czytelniczka ma ochotę sprawić jej lanie. Tak było w moim przypadku. 😉 Dalej Wam nie opowiem, bo liczę na to, że przeczytacie książkę.

„Rozbite lustro” opowiada historię rozpadającej się matriarchalnej dynastii zbudowanej na miłości, kłamstwach, namiętnościach, tajemnicach, nadziejach i zdradach. Gwarantuję Wam dobrą zabawę i to, że nie będziecie się nudzić nawet na chwilę. Jeszcze jedno – książkę mogą przeczytać nie tylko panie. Panowie, wy też możecie się czegoś nauczyć. 😉 O kobietach – w szczególności. 😉

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Marginesy
Premiera: 24.04.2024 r.
Oprawa: twarda
Przekład: Anna Sawicka
Liczba stron: 368
Wydanie I
(nowość wydawnicza)

„… Nie zapalając światła, weszła do biblioteki. W dzieciństwie lubiła wspinać się na drabinkę służącą do sięgania po książki z wyższych półek…”

Uwielbiam zapach nowych książek i to, że Wydawnictwo wkłada tyle serca w wygląd powieści. Ta jest przepiękna i przemawia do odbiorcy nie tylko okładką, ale i tematyką.

Wiele osób wierzy w to, że rozbite lustro przynosi...